Krimpt de tijd

wil melker

 je hebt
 de euforie gehad
 van bacchanalen en
 nachtenlang doorhalen

 het ongeremd
 de grenzen overgaan
 naar een wereld die nog
 zonder normen kan bestaan

 je de standaard toegeëigend
 van lak aan alles krijgend
 als het feesten maar niet stopt
 want de beesten zijn nog los

 maar in demping
 van gevoelens krimpt de tijd
 tot een meedogenloos vervelen
 omdat niets je meer kan schelen

 bent je dieptepunten kwijt
 in de roetsbaan van het leven
 ook de hoogtepunten zijn vergeven
 wat blijft lijkt slechts eentonigheid

 wat is jou de medicatie waard
 als hel en hemel gaan verdwijnen
 en je eindelijk de warme zon
 weer op je huid kunt voelen schijnen