Het Onstuimige Kind (De lente begint)
Oude mensen verstarren
Ze eten steeds minder
Dat is het begin
van hun einde, maar ik wil vooruit
Ik kruip en waggel tot ik rennen kan
en ondertussen tover ik mezelf groot
Ik ben onstuimig, op zijn minst
in de verlangens die uit mijn ziel
botten, ongeacht het seizoen
Er laait een hongerige groei in mij
Ik eet om te blijven eten, er is zoveel
om naar te reiken, ik spring
en ik eet, ik leef
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-03-2022
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
1. Peuter & Kleuter 2. Geboren zijn in het begin van de lente --- Tarot: de Dwaas & de Tovenaar & het Rad van Fortuin --- Bundel "Het drama"
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het Onstuimige Kind (De lente begint)’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.