INLOGGEN
«»

Onstuimige lente

Vergeef me de dingen die ik
niet begrijp, houd van me
als de vrouw die ik ben. Vraag
antwoorden die mij anders doden.

Aanvaard mijn weerbarstige,
ga mee in de richting van wild
groeien. Zie achter mij bloeit
de Japanse kerselaar. Leef

zonder mij te begrijpen, of ik jou.
Sterf mee met de dode twijgen.
Ik beloof te herbronnen,
voor altijd in staat om te

vergeven. Hoe de definitie
van winter ons in zijn
mars houdt.


Karin Dée

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-03-2022

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Karin DEE
Actief sinds: 09-03-2022 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onstuimige lente’ van Karin DEE zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.