«»
gaat over in fijne bossen. Terwijl de zon 's middags tussen gevlochten takken en stammen speelt, ligt verder een bruggetje waarop je doordringt tot dit gebied.
KEIBREKERSPAD
Witgroen belichte berken volgen een pad langs muntgroen mos dat terug te vinden is op overhellende takken boven een kleine plas. Het water is nog donker, maar houdt de belofte van weerspiegeling al in. Omdat wat vliegt, kruipt en hipt ontwaakt komt er leven in de brouwerij: een fazant verdwijnt uit het zicht, afgelost door een vlinder. De rest laat krijsend, snaterend, vrolijk, verliefd en zingend van zich horen. Kleine paadjes langs doorns, trapjes, hellinkjes en doorkijkjes komen uit op een zandvlakte met gele wilgentakken die het desolaat karakter van deze plek opheffen. Meer beweging is er aan de grote plas, daar zwemmen eenden en staan reigers geduldig te wachten. Het riet steekt hoog boven het water uit,gaat over in fijne bossen. Terwijl de zon 's middags tussen gevlochten takken en stammen speelt, ligt verder een bruggetje waarop je doordringt tot dit gebied.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 03-09-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Inge DepauwActief sinds: 03-09-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘KEIBREKERSPAD’ van Inge Depauw zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.