RIJ VAN LENTES

Han Messie

Het jonge krentenboompje, omgeven
door ontwakend voorjaarsbos, toont bescheiden
zijn eerste bloei, die zich wil verwijden:
witte vingertjes vragen naar 't leven:

ze verlaten hun tak om weg te zweven;
minzame woudadem mag hen leiden
in toekomst van berusting en strijden.
Aan de stam zullen jaren met groei kleven.

De bedaagde bloesemdrager aanschouwt
wat de tijd hem langzaam aan heeft gebracht:
een groep nazaten, vol bleek goud bedauwd.

Geurige kronen raken elkaar zacht:
een dichte kluwen blanke handen bouwt
steeds gaande en weer komende eendracht.