zonder zon

Geert Messelis

alles lijkt gestold
een grijze dag
de kou vreet in je lijf
de bomen staan bladstil
de stad trekt een grimas
sleept zich door weer een dag
zonder straaltje lente
in de lucht
de winter smaakt als bitter gewas
we zijn zo moe van die versleten overjas
we snakken naar een nieuw begin
met zon overgoten daken
zodat we lachend schuilen
voor haar intense stralen
je hoort gezoem als zwermen bijen
en op het plein staat een brandnieuw terras
we zitten in de zon
en gaan na het lange zwijgen
weer praten