Nog éven en dán...
Een overbekend geluid hoor ik: het koeren
van de tortels, wat mede het voorjaar inluidt
Ondubbelzinnig komt dit er nu aan
al plaagt jou nog even wat sneeuw langs
je raam.
Het mag dan nog koud zijn wat het wil en
jij die daarom geregeld rilt:
Velden vol met mini-Crocussen heb ik gezien
net als Sneeuwklokjes en Narcissen sindsdien.
Het is wat je noemt "het" voorjaarsteken
Petten en jassen kunnen weldra wég,
genieten komt er weer aan, met koude en
nattigheid breken! De zon krijgt ruim baan.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nog éven en dán...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.