TREFFEN
In het verre land van Argentijnen
zoekt Alexander wisselvallig bestaan
Stille wijdte noodt tot almaar voortgaan.
Verlicht achter de einder verdwijnen?
Uitgestrekte velden en woestijnen...
Zij krimpen: strenge bergen zien hem aan.
Ook hier mag de prins gastvrij leven verstaan;
Latijnse feestgloed wil hem beschijnen.
Hij ontmoet een lieftallige, jonge vrouw:
zijn hart siddert, glanst knipogend en teer,
gelijk Dagenraads vroegste, reine dauw.
Verlegen slaat Maxima de ogen neer,
bewijst haar geliefde reisvaardige trouw,
ontvangt van heel Nederland alle eer.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘TREFFEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.