een lach die krult
ik zie je
kind op kind
de lange genenrij
waarin jij eindelijk
bestemming vindt
nog zorgen handen voor
generatieslang verbanden
maar eigen zijn is weer je
lach die krult naar foto's
uit heden en een lang verleden
je eerste vloeiend spreken
zonder woorden en ogen
die nog hemelen pas uit de
warme schoot in jouw uitverkoren
is de familiedroom opnieuw geboren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een lach die krult’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.