Twee kleine vogeltjes

Martine Weber

Twee lieve kleine vogeltjes,
zitten samen op een takje.
De ene zingt een liedje,
De ander is wat stilletjes …

Dan vraagt het stille musje:
‘Wat tetter jij toch vrolijk?
Ik wou dat ik dat kon,
maar ik ben niet zo olijk.’

Doodmoe zegt de tetteraar:
‘Hoor je het dan niet?
Ik ben dan wel een kwetteraar,
maar ik zit vol verdriet.

Ik fladder met mijn vleugeltjes,
zodat ik sterk en groter lijk,
ben bang van alle deugnietjes,
zodra ik om me heen kijk.

Ik voel me nooit niet rustig,
bezorgd om de hele wereld.
Dan maak ik maar wat drukte,
anders raak ik overprikkeld.’

‘O, zegt het kalme musje,
nu snap ik het wat beter!
Je wilt je hartje sussen,
maar je maakt je kopje heter …

Relax! de wereld draait wel door,
zelfs zonder je gesnater.
Al is dat ook niet makkelijk hoor,
laat het getater maar voor later.

Want als ik stil zit in deze boom,
wieg ik mij in ons geluk,
van liefde uit mijn mooiste droom …
De rest kan dan niet meer stuk!