Wezel Lientje

Mathilda van Bentum-Hofker

Wezel Lientje was altijd voor alles heel erg bang,
ging nooit naar de tandarts, al had zij een dikke wang,
zelfs voor water en zeep had zij verschrikkelijke angst,
haar haren waren van alle andere wezeltjes het langst,
want als zij dacht aan de kapper met zijn grote schaar,
dan bibberde ze al en werd helemaal bleek en naar,
haar moeder had van dat alles heel veel verdriet,
maar of zij nu op Lientje mopperde het hielp niet,
Toen, op een dag kwam er een knappe wezel jongen,
die zei, wat ben jij smerig Lientje, tsjonge tsjonge,
hier heb je een stukje zeep dan kun jij je wassen,
en wat korter haar zou ook veel beter bij je passen,
wezel Lientje schaamde zich en ging metéén in bad,
en vond het zo heerlijk dat zij haar angst vergat,
ging zelfs daarna met spoed naar de kapper,
wat was die Lientje plotseling geweldig dapper,
toen wilde zij zichzelf weleens in de spiegel zien,
verbaast keek zij naar die veranderde mooie Lien,
vrolijk huppelde zij naar haar vader en moeder terug,
en weet je wie zij onderweg tegenkwam op de brug?
je raad het vast wel, het was de leuke wezel jongen,
hij keek verbaast naar Lien en zei, tsjonge tsjonge,
vanavond kom ik je halen dan gaan we samen uit,
en enkele weken later was Lien de stralende bruid.