Dochters En Zonen

Willem Bernardus Tijssen

Dochters willen met hun vader huwen.
Voor zonen moet het de moeder zijn,
waarmee zij zich willen identificeren,
Zolang zij nog kleuter zijn.

Jonge kinderen worden door hun driften
Gedreven; voelen zich aangetrokken tot
De ouder van het andere geslacht. Zij
Moeten in een huwelijksband zo een
Splijtzwam Wezen, omdat het Oedipuscomplex
Hen vasthoudt in zijn macht.

Zo zal een kleuter in zijn prille leven
De spanning ervaren van de competitie
Die er in de toekomst voor hen zal zijn.
Totdat zij aan hun eerste liefde een andere
Prioriteit geven;en zij accepteren dat
Beide ouders even belangrijk voor hen zijn.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 12-06-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Dochters En Zonen’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.