gaat in drieslag af

wil melker

zomaar een straat
jong spul aan
moeders hand
ze gaan en monden
staan niet stil
in samen vergelijken
terwijl ze weten
dat anderen achter
donkere ramen kijken



opgeschoten jeugd
waar een verdwaalde
vader honkbalt met
zijn zoon onder het
kritisch oog van
vrienden en hij bedient
ze met twee deuken in
een auto zonder kreuken
gaat in drieslag af



de straat
van Jeroen Bosch
ze tollen hinkelen volop
krijten op de stoep
stappen in de hondenpoep
lachen touwtjesspringend
want hun leven is nog
zonder zorgen spelend
in hun eigen notendop