Wanhoop
En weer een ogenschijnlijk
dood spoor
ik hoor niets dan nee
en ondertussen kijken twee
kinderogen mijn wijze aan
zij staan klaar om te spelen
-wie speelt nog mee
toch nog twee
ogen
ik ken je niet
dus je ziet
maar-
het kind vraagt aandacht
lacht en brengt vertedering
tussen duizend lagen verdriet
het ziet er zonnig uit
met pijn achter regenbogen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Lúthien Oronar (Actief sinds: 07-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wanhoop’ van Lúthien Oronar zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.