Maria en de doornen
MARIA EN DE DOORNEN
Toen Maria ging
Door een woud van doornen
Haar gemoed vol liefde en smart
Drukte ze het kindje
Liefdevol tegen haar hart
De doornen weigerden
Om hen te verwonden
Ze raakten vervuld van liefde
Door de aanblik van het kind
En de tranen van de moeder
De doornen verschoten ervan
En begonnen plots te bloeien
Ze brachten rozen voort
Ze leefden helemaal op
Zoiets was niet eerder gebeurd
Zelfs de scherpste doornen
Laten hun hardheid varen
Worden minder meedogenloos
En overmand door liefde
Door de moeder en haar kind
Er is nog hoop
Elk einde is een nieuw begin
Een volgende voetstap
In de reis door de oneindigheid
Alleen de liefde leeft
(gebaseerd op het volkslied "Maria durch ein Dornwald ging" uit de 19e eeuw)
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-12-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Maria en de doornen ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.