Als de rijp wit uitslaat aan de grond.

Willem Bernardus Tijssen

Als de rijp wit uitslaat aan de grond.
En de komst van de sneeuwvorst in december
als een blijde mare verkondigd wordt van
mond tot mond. Opent er zich in december
een sprookjeswereld waarin alle arme meisjes
met zwavelstokjes voor even de warmte vinden
van iets van een met hun gedeelde welstand.
De gedeelde welstand van een rijk voorziene
dis; van de oprechte medemenselijkheid die er
de rest van het jaar voor hun niet altijd is;
en met kerst door een gevoel van spijt om zo
veel hardheid wordt overmand.

Kerstviering zoals in de wereld van Dickens
herkent zich ook in de ziel van onze moderne
tijd. Die straks als vader Kerstman weer door
de drukke winkelstraten rijdt; met een half
oog neerkijkt op de armoede die ook nu nog woont
in onze rijke winkelstraten;
die slechts wat anderen kopen bewonderen kan;
en nog over een vroeger kerstgeluk in beelden
weet te praten.