Duister december

Willem Bernardus Tijssen

Duister december heeft toch iets
prachtigs. Is een trouwe vriend
met meer gevoel voor een innerlijke
intimiteit. Is die hartsvriend;
die laatste strohalm om iets goed
te maken van wat zo moeilijk slijt.

Duister december is dat kloppend
hart. Een ritme stoornis voor een
nieuwe start. Dat goede voornemen
na een jaargang van koude drukte.
Een apotheose van een hartverwarmend
optimisme na al hetgeen nog niet lukte.

Dat laatste lootje van toch maar weer
doorgaan. Die vreugde om de voorpret,
die altijd zo moeilijk blijkt te verstaan.
Die renderend blijkt na al die moeite;
een wisselganger op het kruispunt van een
hernieuwd bestaan.