Een lichtje dat schittert in de duisternis

Willem Bernardus Tijssen

Een lichtje dat schittert in de
duisternis. Een kaarsje dat brandt
fluweel zacht. Met iets van schittering
mag ik dat kaarsje zijn, dat zo lang
branden zal zolang ik leven mag.

Een kaarsje dat hoopt dat zijn licht-
uitstraling wordt gekeerd. Dat iets
van zijn menszijn door een andere
lichtbron wordt gewaardeerd.
Omdat een vlam niet voor een eeuwig duister
wasdom lijkt te zijn geboren;
maar wenst te branden in het nu zonder dat
de duisternis nog immer een kans krijgt
het licht in zijn volle glorie te smoren.