in de stilste nacht
in de stilste nacht
van korte dagen
spreken vragen luider
in verhaal een taal
die dwingend is
die handenwringend
schrijnt omdat er nooit
een oplossing verschijnt
die draagbaar is
voor beide kanten
ook de kribbe had
daarmee te kampen want
in het onbevlekt ontvangen
van Maria nam ook Jozef
zijn gereedschap mee
ik zag die witte duif in
Betlehems ster verdwalen
ze oogde licht op velden
waar herders bij nachte de kou
met hun schaapjes verzachtten
ik wacht de lente af
laat de wende keren
met alles wat in in me heb
ga ik weer proberen van
de tsunami in mezelf te leren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in de stilste nacht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.