je zwavelstokken handen
samen in de sneeuw
je zwavelstokken handen
kou maakt alles zo alleen
een vuurtje, maar de
vlam wil weer niet branden
ik kijk je aan
de droom zit in je ogen
een wereld vol gemak
een huis dat meer dan alles had
toch zijn je vingers
wit bevroren, je hart steenkoud
en er is niemand om je te bekoren
geef mij wat licht
een vonk die warmte kan ontsteken
ja, kom en zwicht
er is nog liefde
om te kennen al is het even wennen
mijn handen raken eindelijk je gezicht
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
© Op dit gedicht 'je zwavelstokken handen' van wil melker zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.