Het sterven te zien doven
ik weet
dat ik de kogel
niet meer kan ontlopen
ben gewikt en gewogen
goed bevonden voor het kerstdiner
heb alleen de bruine ogen van een ree
ik kijk ze aan
zie ze staan in twijfeling
weet mezelf een dartel ding
zal onschuldig
naar de bosrand wijken
ze lijken doelloos weg te kijken
maar komen in het donker terug
om niet het sterven te zien doven
in mijn jong reebruine ogen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
16/11/2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het sterven te zien doven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.