INLOGGEN
«»

barbara roestenberg


Roestenberg
Ik liep de hoek om
Vanuit het cafe.
Jij zat in een portiek
Te huilen, ik vroeg
“wat is er meid zit het niet mee?”
In het ligt van de volle maan,
Ging je staan, ik zag je rode haar
Suede jackie en hoge hakken aan.
“kan ik bij jou slapen thuis zien
ze me niet meer staan”
Ik stemde toe als goed gebaar
En zei:
“dan slapen we wel naast elkaar”
Dat vond jij geen bezwaar.

Ik was opgewonden zo ook
Wel in mijn sas ‘vind ik in een
portiek een dame, op zeker de
mooiste van de klas
We gingen gewoon slapen doch
Verstrengeld in elkaar.

De volgende morgen was alles anders
Het rode licht van de zon in het huis
Over mijn gele vloer, Tom Waits heel
Zacht die troubadour en jij zonder
Waterlanders we waren thuis.
We woonde samen in mijn huis.

Zo hebben we elkaar gevonden
En ik weet het is leuk op rijm
Maar wilde toch afronden ja ik ben klaar
De relatie is hier net begonnen maar
Duuurde maar een jaar.

toen het uit ging was ik twee
jaar stuk
waarom trof mij dit ongeluk
jij mooie dame nu
heeft vast veel vrienden
het klink wat cru
maar die jou niet verdiende
Nu ben ik in de 50 jaar
ben dik en heb geen haar
en ik ben hier en jij bent daar.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-11-2022

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Anton Combé
Actief sinds: 16-09-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘barbara roestenberg’ van Anton Combé zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.