Moderne syndromen

Valentijn

Tijdens mijn speurtocht naar sociale maladiën
Heb ik nieuwe syndromen ontdekt
Het zijn onderbelichte tekenen des tijds
De wetenschap zoekt naar adequate therapieën

Gisteren nog trof ik mensen in een petit-restaurant
Ze leden aan de “Ziekte van Mayonaise”
Al hun spijzen overdekten ze met sausen
Alsof het opgediende eten geen enkele smaak bezat

Lieden met “Ego-mania”
Vind je in velerlei kringen
Vooral BN-ers en artiesten
Willen maar al te graag over zichzelf beginnen

“Intimi-fobie is” met name een kwaal van de macho
Hij wil geen emotioneel close-contact
En vreest voor een implosie
Van zijn zorgvuldig ommuurde ego

De “Geometrische infectie” was lange tijd
Endemisch onder architecten
Blokkendozen stapelen zonder ornamenten
Gelukkig heeft het Postmodernisme ons daarvan bevrijd

De laatste tijd komt men het regelmatig tegen:
“Arboramorisme”, het verliefd zijn op een boom
Een onschuldige aandoening
De meeste bomen hebben er tot nog toe niet onder geleden

“Auto-kannibalisme” bijna als aandoening vergeten
Het zijn zij die zich overal aan ergeren
Zich niet neerleggen bij de dingen van de dag
Ze zitten zich de hele dag op te vreten

Sommigen zoeken onophoudelijk naar innerlijk Stabilisme
Strekken zich veelvuldig uit op yogamatjes
Of zoeken steun bij een personal coach
Zij lijden aan een vorm van “Equillibriumisme”

De chronisch “dis-satisfactionisten”
Zijn over hun daden altijd ontevreden
Zie je wel alles gaat toch verkeerd
Ze hebben elke vorm van eigendunk afgeleerd