Supermarktcorona

Vincent Oostrijck

SUPERMARKTCORONA

We staan in de supermarkt
Naast ons een jonge vrouw
Met een wit sjaaltje
Netjes voor haar mond gevouwen

Ze staat te staren
Naar de grote flessen cola
Ze twijfelt nog
Tussen met of zonder cafeïne

Ik kijk naar mijn vriendin
Ik geef een knikje met mijn hoofd
Richting de dame in kwestie
Zodat ze weet wie ik bedoel

Ik fluister :

"Dat sjaaltje is ongetwijfeld
Tegen het coronavirus
Let op, we gaan lekker lachen"

Ik ga iets dichter naast de vrouw staan
Ik spreek net iets harder dan normaal
Hard genoeg in ieder geval
Om er zeker van te zijn
Dat de vrouw met het coronasjaaltje
Met ons gesprek kan meeluisteren :

"Over dat coronavirus gesproken hè
Ik was toch laatst bij mijn ome Leo
Je weet wel, die oude oom uit Tilburg

Nou hij belde me vanmorgen
Hij is dus ook positief getest op corona
Dan komt het toch ineens dichtbij hè

Niet dat ik mezelf zorgen maak hoor
Ik voel me nog best goed
Alleen een beetje verzwakt misschien

Nee hoor, ik laat me niet gekmaken
Paniek is immers veel besmettelijker
Dan corona ooit zal zijn"

Ik begin wat te hoesten
En daarna wat te proesten

Ik kijk de vrouw naast me aan
Haar hele gelaat is spierwit geworden
Nog witter dan het coronasjaaltje
Dat ze voor haar mond draagt

Ze staat als een levend standbeeld
Naar mij te staren
Alsof ze water ziet branden
Ze lijkt wel bevroren
Van angst waarschijnlijk

"Nou"

Zeg ik tegen mijn vriendin

"We gaan maar weer eens op huis aan"

Terwijl we haar passeren
Hoest ik erg enthousiast
Om me heen en in het rond

Er valt heus nog veel te lachen
En met name in de supermarkt dan

Je moet er wel zelf wat voor doen
Om het een beetje leuk te hebben

Niet dan ?

Ja toch ?