INLOGGEN
«»

De Bruin als wielrenner

DE BRUIN ALS WIELRENNER

De Bruin gold als een van de grootste talenten ooit in het wielrennen.

Vriend en vijand waren het daarover eens.

En van alle supertalenten die het wielrennen ooit had voortgebracht én die nooit waren doorgebroken, was hij wellicht de allergrootste.

Nee, De Bruin was als wielrenner helaas nooit doorgebroken, ondanks zijn ontegenzeggelijke talent.

Dat kon helaas niet gezegd worden over de botten in zijn lijf:

Hij had in de loop der jaren meer botten wél gebroken dan niet. Hij was namelijk ontelbare keren gevallen tijdens de koers.

De Bruin was wat men noemt een pechvogel en niet bepaald voor het geluk geboren. En dat is zacht uitgedrukt.

Hij was een natuurramp op wielen:

Als er in het peloton gevallen werd, nou dan lag De Bruin er standaard bij. Daar kon je gif op innemen.

En als alle renners vervolgens opstonden en snel verder fietsten, dan bleef hij gewond liggen. In de ziekenwagen maar weer en op naar het ziekenhuis. Zo het gips in.

Als hij niet over anderen viel of in een val werd meegesleept, dan veroorzaakte hij zelf wel een val.

Want vallen zou hij:

Hij botste op verdwaalde toeschouwers, verkeersregelaars, vluchtheuvels en ontsnapte boerderijdieren.

Onderweg werd hij menigmaal gestoken door bijen en vliegende mieren.

Hij dook met fiets en al het riool in omdat de putdeksels waren gejat door plaatselijke criminelen.

Demonstrerende boeren spoten traangas in zijn ogen.

Zijn stuur brak af toen hij de stoeprand raakte en zo verloor hij zijn goede gebit aan het wrede asfalt.

Zijn zadel viel er onderweg ongemerkt af toen hij op de trappers stond. Toen hij weer ging zitten scheurde hij zijn kringspier finaal af. En schreeuwde hij zijn stembanden eruit.

Op zo'n beetje elk cruciaal en beslissend moment in de wedstrijd reed hij lek. En het reservewiel van de materiaalwagen liet altijd een eeuwigheid op zich wachten.

Hij nam argeloos een flesje water aan van een vriendelijke toeschouwer en werd vervolgens op doping betrapt en voor langere tijd geschorst.

Je zou zomaar vergeten dat De Bruin geweldig hard kon fietsen. Maar dat kon hij terdege:

Tijdens trainingen reed hij namelijk de stenen uit de straat.

Niemand die hem kon volgen op trainingskamp. Hij reed al zijn ploeggenoten aan gort.

Niemand was zo sterk als De Bruin.

Niemand die twijfelde aan zijn talent.

En niemand die hem nog een contract gaf.

Geen ploeg die hem meer wilde hebben.

Want wat heb je in hemelsnaam aan een supertalent die nooit een wedstrijd uitrijdt ?

Noodgedwongen moest De Bruin toen wel stoppen met wielrennen.

Hij besloot een carrièreswitch te maken:

Hij zou op kantoor gaan werken. Hopelijk zou hem dat beter bevallen.

Misschien had hij nu eens geluk...

Zie het vorige verhaal :
"MENEER DE BRUIN OP KANTOOR"

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-07-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De Bruin als wielrenner ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.