Stoelpoten
Het Orakel
zat op zijn gemak
op het tabernakel
en besprak
met zijn buikgevoel
welke nonsens hij vandaag
op de lege kerkstoel
los zou laten, wat een vraag
geleden was het heel lang
sinds een levende ziel
dat was wrang
aan hem gelikt had met zijn hiel
dus was het een verhaaltje van oren en poten
in groepjes van vier stonden ze te smachten
orakelend tegen de stoelpoten
en op zijn Godsspraak te wachten.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stoelpoten’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.