Vlaanderen mijn land?

Geert Messelis

de dikke buiken schudden
de gulle Vlaamse lach klinkt hol
ze spugen op de mensen
die een stempel dragen
ze willen graag verdringen
hoe hun grootouders in de kerk
na de Latijnse teksten ,
die een groot mysterie waren
zaten te bibberen
voor vloekende en spugende predikanten
hel en verdoemenis
ze waren woest
ze haatten dat hun nooit beleefde jeugd
aan scherven lag

ze lachen opgewekt
omdat hun zatte wijven
willig zijn vanavond
ze lachen op een toekomst
met het slachten
van aangespoelde schapen
ze zijn zoveel beter
ze kunnen nu hun rode neuzen snuiten
in hun eigen zakdoek land
ze zullen ze niet temmen