dagboek

Geert Messelis

je ziet geen jurkjes meer of meisjesbenen de jurkjes zijn jeans geworden nog een stukje lente naar het bejaardenhuis en meisjes zijn geen meisjes meer ,maar meiden speelhoek bestaat niet meer kids corner bekt toch beter.
Ik loop door lente als een tamme vogel die vliegen is verleerd ik ben een vogel voor de kat
maar katten houden van mals en rijk vlees dus ben ik veilig voor katten die hengelen naar aandacht en veel meer
dit alles blijkt genetisch zo bepaald zodat hun man zorgt voor haar en de kinderen ook alzijn kinderen het laatste wat ze willen.