«»
nu de pastorale klinkt
voor jullie huwelijksdag
straalt de liefde
zoals het leven haar bedoelde
beschrijft zij natuurlijk geluk
als een idyllisch ruisend beekje
waarin twee mensen
in elkaar verstrengeld
verdwaald en verloren raken
nu in schaduwrijke lommer
meeluisterende vogels blij kwinkelieren
over reputatie van geluk
de zuiverheid van trouw
het edel karakter van hartstocht
weten wij
liefde kun je niet verspillen
niet - als voor de ander
een oogopslag
een glimlach
een passend woord
het leven genoeg vervult
als in de spiegel van de tijd
de struikelstenen die er waren
tot duurzame pijlers worden
op de weg naar jezelf
die je vind in elkaar
dan weet je
echte aandacht
gegroeide erkenning
gemeende waardering
dat maakt liefde origineel
wanneer de hoop op elkaar
het geloof in de ander
het enige is dat meer wordt
als je het samen deelt
zal de eerste zucht
'wat is hij - zij zo mooi'
ook de laatste zijn
lieve mien en joop
wie de ander kent als zichzelf
bezit vriendschap met nog iets meer
verwacht niet meer - maar weet
draagt de min als geliefd kind
houdt van het warme gezicht
de koperen kleur van elkaars licht
scheurt de rotsen van verdriet
met een glimlach uit gouden ogen
en heeft lief - zo lief
zo lief
zo - als jullie liefde stralen
voor en met elkaar
pastorale
lieve lieve mien en joopnu de pastorale klinkt
voor jullie huwelijksdag
straalt de liefde
zoals het leven haar bedoelde
beschrijft zij natuurlijk geluk
als een idyllisch ruisend beekje
waarin twee mensen
in elkaar verstrengeld
verdwaald en verloren raken
nu in schaduwrijke lommer
meeluisterende vogels blij kwinkelieren
over reputatie van geluk
de zuiverheid van trouw
het edel karakter van hartstocht
weten wij
liefde kun je niet verspillen
niet - als voor de ander
een oogopslag
een glimlach
een passend woord
het leven genoeg vervult
als in de spiegel van de tijd
de struikelstenen die er waren
tot duurzame pijlers worden
op de weg naar jezelf
die je vind in elkaar
dan weet je
echte aandacht
gegroeide erkenning
gemeende waardering
dat maakt liefde origineel
wanneer de hoop op elkaar
het geloof in de ander
het enige is dat meer wordt
als je het samen deelt
zal de eerste zucht
'wat is hij - zij zo mooi'
ook de laatste zijn
lieve mien en joop
wie de ander kent als zichzelf
bezit vriendschap met nog iets meer
verwacht niet meer - maar weet
draagt de min als geliefd kind
houdt van het warme gezicht
de koperen kleur van elkaars licht
scheurt de rotsen van verdriet
met een glimlach uit gouden ogen
en heeft lief - zo lief
zo lief
zo - als jullie liefde stralen
voor en met elkaar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 24-07-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Peter Paul DoodkorteActief sinds: 21-07-2015Informatie bij het gedicht:
voor mien en joop ter gelegenheid van hun 60ste huwelijksdag Auteursrechten
Op dit gedicht ‘pastorale’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Huwelijksjubileum
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Vandaag
- Vught, 1956
- 45 jaar getrouwd
- Vijftig jaren zijn...
- Een bijzondere dag, een...
- Het gouden bruidspaar