muze 5
nog draag ik in mijn hart
de vele regens die me raakten
maar ook de bloesem die zich
opende in mijn hand, lief jij bent
het vlakke land met het stromend
bloed van een meander
steeds als het scheve licht als een
dolk mijn ziel doorklieft en wonden
weigeren te sluiten droog jij het kind
in mij dat zich met vuisten moest octaven
tegen alles wat zinloos was te noemen
telkens wanneer jij in het slapen woordjes
prevelt maak ik dit alles eigen in poëtische
refreinen, jij mijn toebedeelde lenteblad
maakt mijn slaap tot een donzig warm bad
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘muze 5’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.