Nu de lichten zijn gedoofd

wil melker

 je wilde niet meer lastig zijn
 in het treuren van vandaag
 de ruziënde morgens

 je ging en meer dan
 schaduw volgde je
 in tasjes met herinnering

 je geest verdraaide steeds
 de waarheid in je hoofd
 je ogen keken anders

 het huis is leger
 nu de lichten zijn gedoofd
 kaler zonder je bagage

 je stapt weer groter
 dan je hart kijkt niet om
 en wuift je tranen weg

 we weten dat je terug
 zult komen alleen niet wie
 en zeker niet wanneer

 je vecht jezelf in de wereld
 met agressie aan de eigen kant
 vrede zijn de medicijnen in je hand