De triestige goochelaar

Vincent Oostrijck

DE TRIESTIGE GOOCHELAAR

Hij was maar een triestige goochelaar
In feite alleen goochelaar bij naam
Want goochelen kon hij niet

Maar om nou te zeggen
Dat hij alle pakken slaag verdiende
Die hij van het publiek kreeg
Nee, dat gaat mij veel te ver

Hij was een triestige goochelaar
Gespecialiseerd in belegen kaarttrucs
Met de muffige geur van saaiheid
Waar niemand meer op zit te wachten

Hij was te eerlijk voor een goochelaar
Hij kon gewoon niet liegen
Hij wilde de mensen niet bedriegen :

Als hij drie vingers opstak
Dan vroeg hij het publiek :

"Hoeveel vingers steek ik op ?"

"Drie natuurlijk", zei men dan

Dan keek hij naar zijn eigen hand
En moest dan terneergeslagen toegeven
Dat het er inderdaad drie waren...

Nee, dat schoot niet op
Dat werkte zo niet
Hij snapte zelf niet wat hij fout deed

Maar hij begreep heel goed
Dat hij de klappen van het publiek ontving
Waar hij zelf min of meer om vroeg

Hij was een belabberde goochelaar
Maar zijn allerlaatste truc
Was tevens zijn beste :

Hij toverde zichzelf weg
En daarna is hij nooit meer gezien
Niemand weet waar hij is
Zelfs zijn oude moedertje niet

Misschien ligt hij in een hangmat
Te relaxen op een tropisch eiland
Of misschien rust hij in zijn graf
Wie het weet mag het zeggen