Adel in het nauw

Ron Dietvorst

Ze zat in haar boudoir
en het was klip en klaar
dat de welgedane
courtisane
geen cliënten meer zou ontvangen
die gunst zou haar pooier haar niet langen
ze bekeek zich in de gebroken spiegel
met wat teruggehouden gegiechel
waar waren de gouden dagen van weleer?
douairière van een Jonkheer
“Van Pentheghem tot Wezelkant”
of onzin in dergelijke trant
ze had een rijk leven gehad tot aan zijn verscheiden
de kinderen hadden weten hun tijd te beiden
als aasgieren hadden ze zich op haar gestort
en haar het landhuis uit geschopt er had niks aan geschort
dus nu moest ze wel
want het ziekenfonds trok aan de bel
voor een kapotte heup en slechte tanden
en er waren geen contanten voorhanden
ze streek eens door haar dunne gebleekte haren
en riep naar beneden of er nog nieuwe klanten waren.