De rijkdom van de Vis.

Gertjan van der Kraan

De rijkdom van de Vis.

De zeemeermin zei meer of min;
Hier in’t aquarium heb ik het prima naar mijn zin.
Met nog een grote vis en nog drie guppen,
zit ik hier tevreden wat rond te bluppen.
Af en toe trekt die grote vis aan z’n staart,
en dan zegt die walvis: “hé meermin bedaart”.
Maar over’t algemeen heb ik als meermin niets te klagen,
Ik heb zo mijn vormen, en die heb ik tevreden mee te dragen.
En och, wat moet je met die grote vinnen?
Die walvis zal mij er heus niet minder om beminnen.
Als hij tevreden met z’n staart in’t water slaat,
kijk ik verliefd en vind hem nog heel kordaat.
En wat moet een vis met al die grote vormen,
hier in’t water gaat het ook om waarden en normen.
En is het de eeuwen doorheen niet zo geweest?
Daar waar de vis was, was het feest.
Door een paar van ons kregen er vijfduizend te eten.
Door wie gebeurt dat meer, ik zou het niet weten.
We slikten profeten in, gehoorzaam en gedwee.
Spuugden ze weer uit, en zo kon hij dan weer op weg naar Ninevé!
En zo zijn wij als vissen altijd in de weer.
We helpen daar, waar we kunnen, keer op keer.
Of men nu ziek is, in de war of bang.
We zwemmen naar hen toe, dat duurt nooit lang.
Als een heel grote tevreden gup
Geven wij dan onze vriendelijkste “blub”.
Ook bij de vissen is het meer geven dan nemen.
Wij blijven daarom het glas van het aquarium continu zemen.
Zo houden wij een helder zicht.
En verspreiden wij ons lieflijk vissen-licht.
En mocht het water bij ons te laag komen te staan.
Laten we het bakje gewoon vullen door een “Kraan”.
Want we kunnen er dan ook van op aan.
Dat ook de kraan ons dan niet laat staan.
Zo zijn we door het water elkaar tot steun
En zingen wij onze vrolijke vissen-deun.
Het is hoog tijd en ik ga nu weer stoppen.
Ik zie dat die walvis zich vol met alg zit te stoppen.
Als hij zo door gaat wordt hij flink aan de maat.
en vind ik hem niet meer kordaat als hij met z’n staartje slaat.
Maar als ik met mijn vinnetjes trilt
Slaat die oude vis nog steeds op tilt.