HET PAASONTBIJT DUURT EEN EEUWIGHEID

Danny Vandenberk

In een wurggreep
Ziet hij bijna de eindstreep
Zie hem met grote ogen naar adem happen
Van de zweep kent hij het klappen
Rode striemen op witte huid
Hij ondergaat en hij jammert luid
Sigarettenpeuken worden op zijn arm uitgeduwd
Hij werd, zonder zever, al vaak in het gezicht gespuwd
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe
Onderdanig is hij zeker, geboeid kijkt hij toe
Knoop daar maar eens een touw aan vast
Zijn meesteres haalt zelfs kettingen uit de kast
Zij kent geen genade, noch spijt
Als ze hem op vreemde plaatsen bijt
Heeft zij het op de harde leerschool moeten leren?
Zou ze slaolie gebruiken om haar liefje te masseren?
Beschuldig mij gerust van kleinzerigheid
Maar ik ben niet tot zinloos lijden bereid
Dat doe ik liever met een paasontbijt
Kijk hoe ik al toast smerend in mijn wijsvinger snijd
Ik ben een zachtgekookt eitje
Ik ween zachtjes een tijdje
Het lijkt een eeuwigheidje

-----