«»

DICHTBIJ IS NOOIT VERAF

Nu komt de aap uit de mouw gekropen
Maar het kalf is al bijna verzopen
Ik heb honger als een paard
Zij is poeslief en daarom fel behaard
Het is een waarheid als een koe
Ik wil het katje aanpakken maar ik weet niet hoe
Zonder handschoenen doe ik het leeuwendeel van het werk
Aan mierenneuken stel ik paal en perk
Voor de details zijn we te groot geschapen
Als ik nadenk, krab ik altijd over mijn slapen
De ijsberen lopen weer heen en weer
De luistervinken horen plots niets meer
Als een kip zonder kop krabbel ik mijn papier vol hanenpoten
Een angsthaas heeft vaak aan zijn lijf geen kloten
Ik loop nooit op de strepen van het zebrapad
In mijn gestreepte stropdas zit een gat
Ik heb geen paardenstaart, hanenkam of geitensik
Ik heb schrik van suikerspinnen, ik ben niet goed snik
Mijn woorden zijn als parels voor de zwijnen
Zodadelijk ga ik weer in mijn korf verdwijnen
Neem een andere paling in de maling
Het niveau gaat weer steil bergaf
De dichtbij is dan nooit veraf

----------