INLOGGEN
«»

Het meisje van lichte zeden





Langzaam ga ik aan jou voorbij
jij wenkt naar mij
maar ik ga niet naar binnen
voor geld wil ik jou niet beminnen.

Toch voel ik mij door jou aangetrokken
van jouw blik raak ik steeds weer van de sokken
ik blijf dan een wijle staan
terwijl ik een klant naar binnen zie gaan.

Terwijl je het gordijn verschuift
ben jij het die even naar mij wuift
ik zie jou steeds heel bekwaam
daar zitten voor het raam.

Jij etaleert je op z`n best
steeds denk ik nu is het voor `t lest
maar jouw beeltenis komt voor mijn geest
als ik niet bij jou langs ben geweest.

Het zijn jouw ogen en je blonde lokken
je sensuele mond en die korte rokken
het geheel is voor mij
als een wonderschoon schilderij.

Maar steeds doet het bij mij zeer
als je de deur opent voor een heer
ik zou je zo graag willen kennen
en je dan eens echt verwennen.

Maar betaalde liefde is niet mijn wens
echte liefde van mens tot mens
zou ik jou willen geven
om saam als man en vrouw te leven.

Dus keer ik terug op mijn schreden
weg van dat schilderij van lichte zeden
besef ik dat maar één ding geldt
echte liefde koop je niet voor geld.
DdJ.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het meisje van lichte zeden’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.