Lachprikkel 10
Een flitspaal langs de weg
baalde als een stekker
mijn leven wordt steeds gekker
het houdt maar niet op
ik heb de hele dag pijn in mijn kop
Een flitspaal langs de weg
vertelde aan iedereen
ik wil hier weg ik ga heen
zoef…zoef…zoef…
gaat het steeds maar door me heen
Het maalt maar door mijn kop
dat houdt hier maar niet op
dit leven kan mij niet meer bekoren
ik wil graag bij iets anders horen
Ik zou liever onweer willen zijn
zo te kunnen flitsen
is mijn verlangen
want ik wil de blits uithangen
De flitspaal langs een drukke weg
heeft zichzelf niet meer in de hand
is inmiddels de bekendste van het land
deze luie donder kwam in de landelijke krant
Ligt nu te roesten en te janken
waar heb ik dit toch aan te danken…
en roept steeds maar met een jankende zucht.....
hing ik toch maar weer in de lucht......
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Henk P.Post (Actief sinds: 29-03-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lachprikkel 10’ van Henk P.Post zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.