Lachprikkel 10

Henk P.Post

 Een flitspaal langs de weg
 baalde als een stekker
 mijn leven wordt steeds gekker
 het houdt maar niet op
 ik heb de hele dag pijn in mijn kop


 Een flitspaal langs de weg
 vertelde aan iedereen
 ik wil hier weg ik ga heen
 zoef…zoef…zoef…
 gaat het steeds maar door me heen

 Het maalt maar door mijn kop
 dat houdt hier maar niet op
 dit leven kan mij niet meer bekoren
 ik wil graag bij iets anders horen


 Ik zou liever onweer willen zijn
 zo te kunnen flitsen
 is mijn verlangen
 want ik wil de blits uithangen

 De flitspaal langs een drukke weg
 heeft zichzelf niet meer in de hand
 is inmiddels de bekendste van het land
 deze luie donder kwam in de landelijke krant

 Ligt nu te roesten en te janken
 waar heb ik dit toch aan te danken…
 en roept steeds maar met een jankende zucht.....
 hing ik toch maar weer in de lucht......

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 18-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Henk P.Post (Actief sinds: 29-03-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Lachprikkel 10’ van Henk P.Post zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.