Verdiende loon
Als kind niet beter weten
Dan in stilte te eten
Bang dat je iets fout zegt
want dan eindigd het slecht
Kans om mijzelf te uiten kreeg ik niet
Vanbinnen voelde ik alleen verdriet
Geen mogelijkheid tot communiceren
Het enige wat kon was anticiperen
Weten wanneer de storm zou komen
en nooit te groot willen dromen
Altijd alert en waakzaam zijn
Dat was mijn leven, zonder gein
Voordat ik het wist een klap op mijn reet
Niet weten wat ik fout deed
Naar eigen zeggen verdiende loon
Ik sprak altijd op de verkeerde toon
Ontsnappen als het echt fout zou gaan
Dat was het plan, maar nooit gedaan
Het ging wel, elke keer weer
Want het deed niet zoveel zeer
Een blauwe plek hier en daar
De goede kleding aan, en klaar
Bij gym toch nog wat vragen
Gelukkig kon mijn onhandigheid het dragen
Pijn dat het doet, mentaal en fysiek
Ik wilde het gewoon niet