INVALLEN

Han Messie

Bos en weiland zenden hun lichtstralen
door de zonnige ramen van de woning,
wier kamer glanst vol ijle luchthoning,
die zacht siddert, dan verstilt, blijft dralen.

Als moede dag en schemer samen dalen,
heeft de ruimte een bescheiden kroning:
verspreid geschitter geeft wondervertoning:
een reuze diamant, vliedend, vermalen...

Een schilderij, waarin verlaten kracht huist,
geeft trotse oogwenken langs alle muren,
terwijl een zwervende stem nodend ruist:

"Hier heerst het genot kunstzin te puren
uit verfijnd schijnsel, door meubels gekluisd:
korte mijmerstonde in 't Huis van Duuren."