De treurwilg

Juultje

Het groen gaat over in het zwart,
het zwarte schittert in het laatste licht.
Hij staat daar langs de kant. Eenzaam.
Nog even en dan gaat de hemel dicht.

Droevig helt hij voorover naar het zwart
en ziet zichzelf in spiegelbeeld.
Hij ziet als elke avond weer de wind
die met zijn lange haren speelt.

De wind stopt met waaien,
de takken stoppen met zwaaien
en eindlijk gaat de hemel dicht.

Morgen weer een volle dag
met wat traantjes en een lach
want morgen, morgen wordt het licht.