«»
prikt haar slapende hand,
wit als sneeuw ligt ze
met glazen muiltjes
in de glazen kist.
Ze tikt als dood
de uren weg langs haar
bloedrode kapmantel,
het mandje rot weg in de
stilte van de eeuwigheid.
Geen fee weet raad,
tranen stromen langs
ontroostbare wangen,
de heks lacht om wat lijkt
een onuitwisbare dood.
Maar er is nog
die ene kus.
Sprookje
De doorn van haar roosprikt haar slapende hand,
wit als sneeuw ligt ze
met glazen muiltjes
in de glazen kist.
Ze tikt als dood
de uren weg langs haar
bloedrode kapmantel,
het mandje rot weg in de
stilte van de eeuwigheid.
Geen fee weet raad,
tranen stromen langs
ontroostbare wangen,
de heks lacht om wat lijkt
een onuitwisbare dood.
Maar er is nog
die ene kus.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-02-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DichteresMetHoopActief sinds: 12-01-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Sprookje’ van DichteresMetHoop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Hoop
Nieuwste gedichten
- Hoop doet leven
- DE 1E STAP GEZET !!!
- [ Ik zal je helpen ]
- HOU VOET BIJ STUK !!!
- [ Heb jij nog plaats ]
- [ Koningin van Niets ]