Ode aan Alice Nahon

William Elskens

Ik heb je niet gekend Alice
maar heb al je gedichten gelezen
die blijven mij ontroeren en bekoren
door je brieven kwam ik
in jouw tijd en leven
al was ik even beschaamd
en verlegen
voor mijn nieuws gierigheid
je brieven doordrongen van smart en pijn
waren gevuld van eenzaamheid
ik las weemoed in elk gedicht
en zag droefenis in je ogen
je hunkerde naar liefde en het leven
maar jouw tijd had geen medetogen
de dood kwam zonder kloppen naar binnen
het leven had je belogen..

Ik zie je vandaag zweven
op de nevels van de soetewy
met bloemen in je blonde haren
spelend om een schalmei
hoorde ik je lieflijke vooiskes zingen
je blauwe ogen lachte blij
naar een schare kinderen aan je zij
ik hoor het geklikkergeklak
van hun klompjes op de kassei
kinderen die terwege naar schole waren
en als je door dat kleine poortje gaat
dan vraag ik mij elke avond af...

Of ik geen kinderogen heb doen schreien
en geen mensen hert heb zeer gedaan.... (exit Alice Nahon)

2005