Het Wapen van Utrecht

Willem Bernardus Tijssen

Voorstaand van links boven naar rechts onder
in vlakken van rood zilverwitte symmetrie door-
sneden draagt het wapen van Utrecht met vijf
bladeren en vier parels zijn gouden kroon.
Twee klimmende gouden leeuwen omklemmen
aan weerszijde het stadswapen, als iconen
van standvastigheid en stedelijk machtsvertoon.

Ooit toen Utrecht in 1122 zijn stadsrechten verkreeg;
waren het de elementen van de stadsverdediging,
zoals de stadsommuring en de rood en witte wimpels
van zijn twee afdelingen van de schutterij,
die sedert 1200 in het zegel domineerden en zijn twee-
kleurige stadsvlag voerde daar later ook nog een
afbeelding van de menslievende schutspatroon
Sint Maarten bij.

In 1537 werd door de vorst Karel V verordonneerd
dat de Utrechts schutspatroon Sint Maarten niet langer
met zijn afbeelding in het stadswapen mocht worden
geëerd. Wel leeft de verbeelding van de met hem
verbonden legende aan de stad nog immer voort;
waarin met liefdadigheid door middel van zijn rode
mantel barmhartigheid aan de toenmalige armoede
wordt verwoord.

In Utrechts Franse tijd werd het stadswapen verboden;
mocht niets meer herinneren aan een feodale tijd.
Pas nadat Napoleon te Waterloo in 1815 definitief werd
verslagen; mocht de stad om bevestiging zoeken van
de bekende kleuren en vormen in het wapen van zijn
sedertdien niet meer veranderde iconische identiteit.