Boven de Melkweg

Valentijn

In de Marnixstraat
Hier was mijn eerste kamer
Tegenover het latere
DeLaMar theater

Drie steile lange trappen naar boven
Voorbij de hospitamatrone
Met een schuifbordje op de gang
Thuis of uit, wat ik voortdurend vergat

Een bed met een te zachte matras
De eiken tafel onder het hoge raam
Stond niet geheel waterpas
De radiator verwarmde spaarzaam

s’Ochtends vroeg wakker van de klank
Van melkbussen die werden gelost
In de melkfabriek beneden
Die later de Melkweg is gaan heten

Om de hoek het Leidseplein
Broodje van Kootje helverlicht
Het schaakcafe vlakbij
Aan de grote tafel van Reynders
Schreef ik voor mijn lief menig gedicht

Dan s’nachts om een uur
Gaat mijn kamerdeur open
De deur piept
Een streep ganglicht wordt groter
Ziedaar de tegenlichtgestalte van
Mijn nieuwsgierige hospita
“Zoekt u iets” bracht ik uit
De deur werd schielijk gesloten
Later kreeg ik het verwijt dat ik
Het bordje op de gang
Niet op thuis had geschoven.

Toen zij mijn meisje
Naar boven zag komen
Verwelkomde zij haar met
Toegeknepen ogen:
Niet te dik an hoor!