Zilvermeeuwen
ZILVERMEEUWEN
De weekmarkt op vrijdag
Hier in de wijk
Van deze grote stad
Op de galerij van de flat
Hoor ik meeuwen schreeuwen
Een magnifiek geluid
Als je je ogen sluit
Ben je weer een kind
Op het strand van Renesse
Het is augustus
En zomervakantie
In de jaren zeventig en tachtig
Garnalen vangen met mijn netje
Dat ik over de zeebodem schuif
In de branding van de Noordzee
Met mijn blote handen
Krabben vangen onder de stenen
In de plasjes op het strand
Die de zee fijn achterliet voor mij
Mijn moeder smeert me in
Met plakkerige zonnebrandcrème
Wat ik niet zo fijn vind
Ze is bang
Dat mijn bleke schoudertjes
Pijnlijk zullen verbranden
Door de stralen van de zomerzon
Onze ouders liggen op badlakens
Achter hun zonneschermen
Te ontspannen op het zand
Er zijn koelboxen met limonade
Er zijn schepjes en zandvormpjes
We bouwen zandkastelen
Aan het einde van de middag
Worden alle zeediertjes
Die zich in mijn emmertje bevinden
Netjes weer vrijgelaten in de golven
En teruggeven aan de zee
En altijd zijn er zilvermeeuwen
Die schreeuwen in de lucht
Want zo hoort dat nu eenmaal
Toen is nu
En nu is soms
Heel even toen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-06-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zilvermeeuwen’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.