Foto's die niemand anders ooit zal zien

Zywa

De mensen die knikten
ja, dat ben jij, die wangen
dat lachende gezicht

in mijn baby fotoboek
die mensen zijn dood, en ik
weet er niets van

Ik herinner me de borden
de opschriften die ik wilde lezen
mijn ogen namen foto's

die niemand anders ooit zal zien

de haarlokken op de gladde tegels
bij de kapper in de Hesperenstraat
die lotion in mijn huid klopt

de twee kastanjebomen op het plein
van de kleuterschool en de kinderen
die in het speelkwartier willen overvaren

het wonder van de beukennootjes
die omlaag dwarrelen in de Trouwlaan
(gek dat daar geen kerk staat)

Handenvol nootjes nam ik mee
mijn geheugen heeft er foto's van
die ik niet vergeet