Wellerlooi

Zywa

Elke ochtend na het reveille
fietsen we om het hardst
van het kamp naar de Maas

In vliegende vaart rijd ik
de laatste bocht om, recht in
spiksplinternieuw prikkeldraad

onzichtbaar in het licht van de zon
Als volleerde beulen botsen er
meteen twee anderen op mij

Lekke band, kapotte kleren
In een stripverhaal zou ik nu
horizontaal blijven hangen

Maar ik val, bloedend gapen
er winkelhaken in mijn vlees
Bepleisterd ontbijten en dan

mijn patrouille weer leiden, wat anders
na de ondoorgrondelijke voorzienigheid
van een boer die aan de rivier gaat weiden?