EEN EEUW LANG
Op de strenge diepzeebodem
door beschermend duister omgeven
ligt al honderd jaren
het wrak van de Titanic
zijn boeg en wanden
slapen dof _ bruingekleurd
grillig en verweerd
door onoverwinnelijke vraatzucht
van ontelbare dwergplantjes
daarbinnen verblijft het gebeente
van zeelui en reizigers
die een verborgen graf kregen
dat sterke herinnering schenkt
een blijvend gedenkteken
eervol _ met uitdagende vragen
afschrikwekkend én aantrekkelijk
dit sterke rijk van vergaan leven
herbergt allerlei broednesten
waar geheime vissen der diepte
hun komend bestaan verwachten
het reeds lang rustende schip
bewaart goud en juwelen
wellicht kunstwerken
ontsproten uit meesterlijk brein
en ambachtelijke handen
daar wil men graag naar speuren
het opnieuw aan de wereld tonen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
De Titanic verging in de nacht van 14/15 April 1912. Bovenstaande tekst is van Maart/April 2012.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘EEN EEUW LANG’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.